Z pamiętnika pewnego księdza...

No tak. Zachęciłem przyjaciela, żeby czasem coś wpisał na blogu i proszę: śmieje się z mojej "sekretycznej automatarki"...
Ale to przecież wszystko z troski o mnie...
Dobrze mieć takiego "kogoś" obok...
Kto nie ma, niech się rozejrzy...



Przyjaciele są jak dobra, znoszona para trampek...

Prośba do wszystkich "czytników" pamiętnika pewnego księdza...
Jak wiecie, pewien ksiądz ostatnio dużo czasu poświęca na osobiste studium języka hebrajskiego i greckiego. Mam obawy, czy chwilami nie jest to zbyt duża dawka, jak na tak młodego człowieka.
Wracając dzisiaj ze szkoły wszedłem na chwilę do pewnego księdza - siedział nad greckimi słówkami. Zaczął mi opowiadać jak minął mu dzień. W pewnym momencie tłumaczy mi: zadzwoniłem do niego, ale była sekretyczna automatarka...
Mówię: aha, księże, czas na przerwę.
Ale nie martwcie się, pewien ksiądz poradzi sobie z tym wszystkim! ap